تبیین انگارۀ سازمان تقوامحور از منظر اسلام

سازمان‌ها بسیاری از صفات و ویژگی‌های خود را وام‌دار صفات و ویژگی‌های انسانی هستند؛ در این میان، انگاره سازمان‌ تقوا‌محور، با بهره‌گیری از مبانی اعتقادی متفاوت از سازمان‌های روزمره‌ کنونی، می‌تواند در جامعه‌ نقش برجسته‌ای ایفا کند و جامعه انسانی را در دستیابی به اهداف اصیل خود یاری رساند. آن‏ چیزی که وجه تمایز سازمان‌های تقوا‌محور از سازمان‏های دیگر است، نوع هستی‏شناسی و جهان‏بینی حاکم بر آنهاست. با توجه به ویژگی‌های تصویر شدۀ سازمان‌های تقوا‌محور و پیامدهای مطلوب مادی و معنوی آن، به نظر می‌آید که می‌توان این انگاره را به‌عنوان سازمان‌های مطلوب در فرهنگ‌های توحیدی پذیرفت و با توجه به پست‌مدرنیسم حاکم بر فضای علمی، آن را به‌عنوان نظریه‌ای فرازمانی و فرامکانی ترویج داد؛ چراکه این پژوهش با اعتقاد بر این گزاره صورت گرفته است که بیان و ترویج انگاره سازمان تقوا‌محور، به توسعه معنویت و اخلاق در فضای بین سازمانی جامعه کمک می‌کند. بر این اساس، تلاش شده است تا در ابتدا با کاربست سطح تحلیل سازمان در جامعۀ انسانی، کژکارکردهای سازمان بیان شود و سپس با بهره‌گیری از تفکر سازمانی، ضمن تبیین مفروضات بنیادین سازمان‌های متمایل به تقوامحوری با تکنیک دلفی فازی و روش توصیفی−تحلیلی از نوع تحلیل محتوا، کارکردها و ویژگی‌های منحصر به فرد آنها در قالب مدل آسیب‌شناسی سه شاخگی در سه شاخه محتوایی، ساختاری و زمینه‌ای نیز مورد توجه قرار گیرد.